Hoi, ik ben Peris, eigenaar en oprichter. Deze club bestaat inmiddels al meer dan tien jaar en daar ben ik heel trots op! Mijn streven is om op deze club mijn interesse in psychologie en het spirituele met elkaar te combineren. Gevoel speelt daarbij een belangrijke rol.
Ik heb gekozen voor Durf te voelen, omdat de wijze waarop je durft te voelen het begin is van elk spiritueel beleven. Door emoties toe te laten, blijft de energie stromen en dringen ook hogere trillingen tot je bewustzijn door. Als je begrijpt hoe de diverse energieën werken, zoals in de werking van de chakra's heel goed te zien is, begrijp je ook steeds meer van je eigen reacties en die van anderen.
Al sinds mensenheugenis worden er al feesten gevierd bij het wisselen van de seizoenen en gebeurtenissen in de natuur. Met de intrede van het Christendom zijn hier deels andere namen aan gegeven, zoals Kerstmis, met een andere insteek, maar in feite gaat het om hetzelfde. De oorspronkelijke Jaarfeesten worden nog steeds gevierd in het paganisme. We leven nu in de periode van
Ik hoop dat iedereen zich vrij genoeg zal gaan voelen om te durven zeggen wat hij of zij voelt, hoe vergezocht of bizar die gevoelens ook mogen lijken. De mooiste beloning zou zijn dat er een uitwisseling van gevoelens en gedachten op gang komt, waardoor er misschien wel deuren naar nieuwe inzichten geopend worden. Op die manier komen we allemaal steeds een stukje verder in ons groeiproces.
The Wolf Song
Club-Updates
Laatste toegevoegde foto's
Welkom bij Clubs!
Kijk gerust verder op deze club en doe mee.
Of maak zelf een Clubs account aan:
Statistieken
Uit: Het Geheim van de Yule Nachten door Jeanne Ruland
Het was de Yuletijd
dat de mens Kerstmis is gaan noemen,
hoewel ze in hun hart weten
dat het ouder is dan Bethlehem en Babylon,
ouder dan Memphis en de mensheid zelf.
- H.P. Lovecraft (1890 - 1937)
Yule is één van de vier kleine jaarfeesten in het paginisme gebaseerd op een jaargetijde. De andere drie uit deze kleine cyclus zijn: Ostara (lente), Litha (zomer) en Mabon (herfst). Met het vieren van onder andere Yule maken we verbinding met de processen in de natuur en in ons eigen leven.
Yule is enerzijds een tijd van bezinning. We kijken terug op wat er het afgelopen jaar allemaal is gebeurd en nemen daar afscheid van. Anderszijds wordt er met Yule gevierd, dat het licht opnieuw geboren wordt. Dit werd uitbundig gevierd met heel wat eerbetoon om zeker te weten, dat het nieuwe seizoen weer vruchtbaar zou worden. In de winter had men er ook een paar dagen de tijd voor. De rest van het jaar was men bezig met zaaien, verzorgen en oogsten.
Yule bestrijkt een periode van 12 dagen/nachten en begint met de Midwinterzonnewende op 21 december en duurt tot 1 januari soms tot 5/6 januari. De nacht is dan het langst en de dag het kortst. Dit is een magische periode, omdat dan de leemte tussen de zonne- (365 dagen) en maankalender (353 dagen) opgevuld wordt.
Tijdens de opkomst van het Christendom lukte het de christelijke bekeerders, ondanks dreigen met hel en verdoememis, niet om Yule uit het leven van onze voorouders te bannen. Om de mensen toch aan zich te binden, is Yule toen verkerstend. Dit is nog terug te zien in de serie van twaalf feestdagen na de Kerst eindigend met Driekoningen op 6 januari in de Rooms Katholieke Kerk. Om de aandacht van de heidense winterfeesten af te leiden werden er heiligen naar voren geschoven.
Bron info: diverse websites
Sfeerimpressie Midwinter Fair
De strijd tussen koning Hulst en koning Eik staat symbool voor de strijd tussen licht en donker..
In een land hier ver vandaan leefden twee koningen in hetzelfde koninkrijk. Deze twee koningen waren broers van elkaar. Ze leefden in de verschillende uithoeken van hun land. Koning Hulst woont in het Noorden. Daar is het koud, er ligt altijd sneeuw en het is er donker! Hij is de oudere en wijzere broer. Hij draagt een dikke wintermantel en op zijn hoofd staat een krans van hulst. In zijn hand draagt hij een staf van hulst. Zijn vrouw, Vlier, draagt ook een mantel van dik zacht bont, zij draagt een kroon van Vlierbloesem en een staf gemaakt van Vlierhout.
Omdat het altijd donker is in het gebied van koning Hulst leert hij zijn volk om rust te nemen en zuinig te zijn met wat ze hebben aan voedsel. En om na te denken over het leven en te leren omgaan met moeilijkheden in het koude gebied.
Zijn broer, koning Eik, leeft in het zuiden van het land samen met zijn vrouw Hedera. Hij is de jongste van de twee broers. Hij draagt enkel een krans van eikenbladeren en zijn vrouw een krans van klimopbladeren! Meer hebben zij niet nodig, want in het zuiden van het koninkrijk is het altijd warm en de zon schijnt er volop.
Koning Eik vindt het belangrijk dat zijn volk volop kan genieten van het leven en dat zij feest vieren. Vruchtbaarheid staat bij hem hoog in het vaandel en hij ziet dan ook graag jonge leventjes rond hem heen dansen! Maar koning Eik is niet blij, want het is, net zoals in het noorden bij zijn broer Hulst, winter geworden. Het is koud, donker en het volk in het zuiden is niet gelukkig. Ze wisten niet hoe ze met die situatie moesten omgaan. Alleen in het Noorden hadden ze kennis van overleven in deze omstandigheden.
Zo besloot koning Eik dat het tijd werd om een bezoek te brengen aan zijn broer en ervoor te zorgen dat het weer warm zou worden zodat er weer genoeg te eten zou zijn, dat er weer nieuwe levens konden komen en weer feest gevierd kon worden. Het duurde een maand voor koning Eik het rijk van Hulst had bereikt! Op 21 december betrad hij het rijk van zijn broer. Hij liep het paleis van zijn broer binnen en het was erg mooi. Veel wit, ijs en mooi versierd met rode en groene decoraties. Daar zat hij, op zijn troon, samen met zijn vrouw Vlier.
Koning Eik liep op koning Hulst af en zei: “Mijn beste broeder, mijn volk is niet gelukkig, en wij willen het licht en de zon terug in ons land. Help ons de zon terug te brengen." Maar Hulst lachte hem uit en zei: “Je volk moet eerst maar eens leren zuinig te zijn met wat ze hebben, tijd van bezinning hebben waarin ze nieuwe plannen kunnen maken. Zonder plannen kom je nergens.” Maar koning Eik wist dat daar nu geen tijd meer voor was en ondernam actie. Hij zei: “Als ik moet vechten voor de terugkeer van het licht, zal ik dat doen.” Hij stond op en liep op koning Hulst af. Hulst stond op en vloog zijn broer aan. Koning Eik was zwakker dan zijn broer maar hield vol, denkend aan het volk, dat hem nodig had. Dat schonk hem kracht. In zijn gedachten brandde de zon. In één slag versloeg hij de koning Hulst, die nu gewond op de grond lag.
Koning Eik beval hem de zon terug te geven. En zo gebeurde het. Koning Eik zei: “Mijn beste broeder, als je de donkere dagen terug wilt, kom dan op 21 juni naar het zuiden des lands, waar je krachten weer met mij worden gemeten. Ik zal je nu kennis geven over hoe te overleven met licht en warmte, want je bent mijn broer en ik veracht je niet.”
Koning Hulst zei tegen zijn broer: “Ik zal er zijn op 21 juni, kijk naar mij uit vanaf de hoogste berg en als ik dat gevecht win, zal ik jou alle wijsheid geven voor je volk om te overleven en tot rust te komen in de donkere dagen.”
En zo geschiedde het dat Hulst en Eik elkaar op de zonnewenden tegen kwamen en hun deel van het seizoen opeisten. Voor het hele land was er in de lichtmaanden feest, overvloed, genezing en vruchtbaarheid. En in de donkere maanden tijd voor rust, bezinning en het maken voor nieuwe plannen voor in de lichtmaanden. Iedereen was gelukkig, omdat beide volken nu de kennis hadden van licht en donker!
Bron: Aardewijsheid